این پروژه زمینی داشت که دور تا دور آن توسط ساختمانهای همسایه احاطه شده بود و صرفا یک باریکه برای ورودی داشت.
باید ساختمان را به گونه ای طراحی میکردیم که فضاهای داخلی از نور و دید مناسب برخوردار باشند.
در ابتدا بر آن بودیم که یک حیاط در مرکز قرار داده و فضاها را دور آن بچینیم. این کار را انجام دادیم و نتیجه خوبی حاصل شد. تمام اتاقها به حیاط مرکزی و درختی که در آنجا قرار داشت دید داشتند.
اما یک مشکل وجود داشت: شهرداری بابل این حیاط مرکزی یا به عبارتی پاسیو را جزوی از متراژ بنا میدانست.
دنبال راهی بودیم که هم بتوانیم ایده آن درخت را حفظ کنیم و حس و حالی از آن حیاط مرکزی و درخت را در پروژه باقی بگذاریم.
قرار دادن حیاط در جایی غیر از مرکز پروژه، مشکل شهرداری نداشت، اما خب از دو طرف به ساختمانها اطراف دید داشت. باید راهی پیدا میکردیم که این دید را کنترل کنیم.
راه حل ما ، استفاده از دیواره ای شفاف بود . که در جداره های آن طلقها رنگی قرار داشته باشد و منظره ساختمانها اطراف را تا حدی تلطیف کند
در نهایت از این صفحات شفاف رنگی ،در جاهای دیگر بنا نیز استفاده کردیم. در نرده ها، درب ورودی و نمای پروژه.