باشگاه آبی بینهایت

روند شکل گیری طرح

این پروژه در ابتدای امر ، استخر کوچکی بود که در داخل حیاط یک خانه ویلایی وجود داشت و کارفرما خواستار تبدیل آن به یک استخر عمومی بود . با توجه به اندازه کوچک سایت پروژه ( حیاط ساختمان ویلایی و استخر موجود ) طراحی یک استخر با ابعاد مناسب قابل قبول برای ورزش شنا امکان‌پذیر نبود.

با توجه به عدم وجود باشگاهی مختص به آب درمانی و در آن ورزش‌هایی نظیر پیاده‌روی در آب و.. در شهر رشت ( بستر پروژه ) . در مرحله امکان سنجی، تصمیم بر این شد که این استخر ، با کاربری شنا مورد استفاده قرار نگیرد و باشگاهی مختص ورزش‌های آبی باشد ( ورزش‌هایی نظیر تردمیل و دوچرخه داخل آب ) .

از آنجایی که تقریباً تمام استخرهای شنا ، برای افراد جوان‌تر آماده سازی آماده‌سازی شده‌اند، این استخر که عمده کاربران آن افراد مسن تر بودند (دچار بیماری های مفاصل و ..) باید از طراحی متفاوت به استخرهای روتین برخوردار می‌بود . طرحی که به جای حس هیجان ، آرامش را در مخاطب القا کند .

نورگیری

یکی از مهم‌ترین چالش‌های این پروژه ، مسئله تأمین نور طیبی بود . ازآنجایی‌که پروژه در چهار چوب ساختمانی ویلایی و حیاط آن انجام میشد ، به دلیل محدودیت های شهرداری ، نمیتوانست از سازه های بتنی و فولادی (همانند سوله و .. ) استفاده کند . همچنین در قسمت های مجاور خیالان و کوچه ، نبایداز دیوار های ساختمان موجود بلند تر باشد.

سازمان اماکن ، وجود هرگونه پنجره‌ای را دراستخرهای شنا سرپوشیده در ارتفاع پایین غدغن کرده است ( به دلیل اشراف و دید در سانس بانوان ) . به طوری که اگر از سازه سوله استفاده میشد ، صرفا امکان گذاشتن یک پنجره کوچک در ارتفاع بالا وجود داشت .

در این پروژه هم ( به دلیل ارتفاع سه متری دیوار های اطراف ) استفاده از پنجره غیر ممکن بود . در نتیجه ، پیدا کردن راهی برای استفاده از نور خورشید ، تبدیل به اولویت اصلی این پروژه شد. پس از بررسی‌های متعدد، تنها راه‌حل را در استفاده از سازه‌ای نیمه شفاف یافتیم ( پوسته کششی پارچه‌ای ) که بر فراز بام این مجموعه قرار گیرد .

روند طراحی

با توجه به تصمیم اتخاذشده در مرحله قبلی ، و وجود فرم‌های منحنی در سازه پروژه ، طراحی معماری کلیه بخش‌های پروژه بر اساس منحنی‌ها و فرم‌هایی انجام شد که در هماهنگی کامل با سازه باشد .

ازآنجایی‌که بودجه کارفرما محدود بود ، سازه پارچه‌ای استخر ، ساده‌ترین شکل ممکنه انتخاب شد . بااینکه این سازه قیمت مناسبی داشت ، یک چالش کوچک برای معماری این پروژه ایجاد کرده بود : وجود یک ستون در مرکز پروژه . ازآنجایی‌که حذف این ستون ، قیمت سازه این مجموعه را چند برابر می‌کرد ، لذا معماری این پروژه با محوریت این ستون صورت پذیرفت .

این ستون ، پروژه را به دو نیم تقسیم کرد . در نیمه فوقانی ، استخر و در نیمه پایینی سایر فضاهای جانبی استقرار یافت . از قبیل : فضا ورزش‌های غیر آبی ( نظیر حرکات کششی و یوگا ) ، فیزیوتراپی و ماساژ ، دوش پرفشار و جکوزی .

فضای بوفه و نیمکتی برای نشستش و صرف غذا ، در مجاورت با این فضاهای ورزشی و در ارتباط تنگاتنگ با آن‌ها قرار گرفت . این تصمیم از آنجایی اتخاذ شد که جایگذاری بوفه ( کافی‌شاپ ) در مکان‌های دیگر امکان‌پذیر نبود و به قیمت از دست دادن کاربری‌های دیگر تمام می‌شد .

با توجه به اینکه فضا و بودجه کافی برای هیچ‌گونه المان دکوراتیو اضافه‌ای وجود نداشت ، طراحی فرم تک‌تک عناصر عملکردی به‌گونه‌ای صورت گرفت که خود به‌عنوان یک المان زیبایی‌شناسی و دکوراتیو شناخته و به‌کاربرده شوند. عناصری از قبیل دیوارک کافی‌شاپ ، نیمکت‌ها ، حوضچه کلر پیش ورودی استخر، دوش‌ها ، دیواره جداکننده فضای بوفه از ورودی استخر ، فضای تأسیساتی برای کانال‌های هوا و نور در محیط پیرامونی پروژه ... همه و همه بر اساس همین دیدگاه طراحی شدند .

با توجه به فضای کوچک و ارتفاع کم پروژه و عدم امکان استقرار پنجره ، انچه که در فضای داخلی دیده میشد ، دیوار بود . دیواری در پیرامون استخر که حس خوبی نداشت و احساس فضایی تنگ و خفقان القا میشد (علی الخصوص برای کاربران این پروژه که اکثرا سالخورده و بیمار بودند ) برای مقابله با حس محصورت در فضای بسته و تنگ ، آینه‌های سرتاسری پیرامون استخر قرار داده شد . آینه‌هایی که روبه‌رو هم بوده و بینهایت بار فضای داخلی را انعکاس می‌دهند .

برخلاف ورزش شنا که در ذات خود ، تفریح و لذت را به همراه دارد ، ورزش‌هایی همچون پیاده‌روی با تردمیل و دوچرخه ، چندان پویا و سرگرم‌کننده نیستند و برای جلوگیری از حس یکنواختی ، یک سیستم تصویری تلویزیون در مقابل استخر قرار گرفت تا با تصاویری از طبیعت و ... را نشان دهد .

تأسیسات

با توجه به این ‌که کاربران این پروژه در زمان سانس بانوان ، همگی خانم بودند ، نیاز بود تا فضای موتورخانه این استخر درجایی قرار گیرد که دسترسی به آن ، مستقل از سایر بخش‌های استخر باشد. ( اکثریت تکنسین‌های تأسیسات آقایان هستند و طبق معیارهای سازمان اماکن ، ورود آن‌ها به استخر ممنوع است). لذا استقرار موتورخانه در منتها علیه ورودی مجموعه و در مجاورت فضای پیش ورودی صورت پذیرفت .

به دلیل ماهیت سازه پروژه ( پوسته نازک ) که تبادل حرارتی زیادی با فضای خارج استخر دارد ، نیاز به توجه دوچندان برای گرم کردن این مجموعه وجود داشت . در ابتدا استفاده از دستگاه‌هایی نظیر گرماتاب را مناسب یافتیم ، اما کمی بعد متوجه شدیم که ممکن است باعث آسیب رساندن به سازه پارچه‌ای سقف گردد. با توجه به این نکته که کف این پروژه همیشه مرطوب بوده و شستشوی دائم ، امکان تجمع گردوغبار روی کف را از بین می‌برد ، گرمایش کف به‌عنوان راهکار انتخاب شد. ( از آنجا که در استخر کف ها همیشه تمیز و فاقد گرد و غبار هستند، خوشبختانه مشکلات تنفسی روتین این سیستم تأسیساتی در پروژه وجود نداشت ) استفاده از گرمایش کف، موجب شد راه رفتن با پای‌برهنه و انجام ورزش‌های هوازی و یوگا روی کاشی‌های سرد ، با حس بهتری همراه باشد.

در این پروژه از ترکیب گرمایش به همراه فن‌کوئل کانالی استفاده شد. و ازآنجایی‌که فضای کافی برای قرار دادن این فن‌کوئل‌ها وجود نداشت ، در فضای داخلی ( در قسمت دوش‌ها ) یک سقف ایجاد کردیم ، که بتوان دستگاه‌های فن‌کوئل‌ را روی آن استقرار داد . در روند طراحی معماری ، این سقف نیز در هماهنگی کامل با سایر فیکسچرها و المان‌های پروژه دیده شد .

ازآنجاکه وجود کانال‌های دمنده و مکنده هوا در دورتادور استخر الزامی بود ، یک المان معماری که از جنس فومیز دورتادور همه فضاهای پروژه از قبیل استخر و رختکن کشیده شد . این لبه‌ها ، نه‌تنها کانال‌ها را در خود جای‌داده‌اند ، بلکه میزبان چراغ‌هایی برای نورپردازی ، بلندگوها و ... هستند و به لحاظ بصری ، به‌عنوان یک واسطه ، فرم سقف‌ها را از دیوار (آینه‌ها) جدا می‌کنند.