این پروژه ویلایی در زمینی واقع در منطقه ازاد بندر انزلی واقع شده بود . زمینی که نه به قدری بزرگ که بتوانیم راحت و بی دنگ و فنگ کلیه فضاهای مورد نیاز رو در آن جا بدهیم و نه اونقدر کوچک که متقاعد شویم که چیزی را حذف کنیم...
نشیمن ، تی وی روم ، یک نشیمن در طبقه فوقانی، غذا خوری ، دو اشپزخانه ، یک اتاق مستر ، دو اتاق بزرگ ، یک بالکن سرپوشیده ... همگی در متراژی کمتر از دویست متر باید قرار میگرفت . بنبار براین ، در روند طراحی، برخی فضاها با هم ادغام شدند (اشپزخانه و راهرو و پله ها) .
در این زمین، چند درخت قدیمی وجود داشت که نمیخواستیم آنها را قطع کنیم. و برای همین ، جهت گیری و حجم کلی ساختمان را ، تابع اون درختان کردیم .
کانسپت پروژه ، بر مبنای تضاد بین فضای نیمه عمومی ( نشیمن و.. ) و نیمه خصوصی ( اتاق ها و ... ) شکل گرفت.
هر کدام از این دو جزء ، فرم و حجمی متفاوت گرفتند . یکی با سقف شیبدارش ، فرم روتین یک خانه را تداعی میکرد . از همان هایی که همه ما در کودکی نقاشی میکردیم .. کلبه هایی شیبدار که کنار هم و روی هم قرار گرفته اند .
اما فضای نیمه عمومی ، با متریالی به رنگ کاهگل و شیشه های رنگی ، بازتابی نمادین بود از خانه های ایرانی ، خانه هایی که نه تنها در اقلیم شمال که در جای جای ایران وجود دارند . در نهایت همنشینی فرم خانه شیبدار شمال کشور و خانه سنتی ایرانی با اُروسی ها و شیشه های رنگی شان ، پروژه را تشکیل داد.
و در نهایت ، این تضاد و همنشینی ، در طراحی داخلی پروژه نیز وارد شد . تا بیرون و درون پروژه ،در کنار هم تشکیل یک کل واحد و منسجم را بدهند