وقتی که برای طراحی داخلی فضای عمومی (لابی ) ازمایشگاه به ما مراجعه شد متوجه شدیم که امکان تغییرات اساسی را در جانمایی فضاها نداریم . فضا تشکیل شده بود از یک راهرو نسبتا طولانی ورودی ، یک فضای نمونه گیری خون که با پارتیشن از لابی جدا شده بود و یک میز منشی ، و تمامی این فضاها میباست به شکل حدودی در همان جایی که بودند باقی میاندند
از آنجایی که کارفرما خواستار اجرای روند بازسازی بدون هیچ گونه تعطیلی در پروژه بود ، تنها در روزهای تعطیل و پنجشنبه جمعه ها امکان اجرا وجود داشت . و همین امر چالش پروژه را دوچندان کرده بود . با توجه به عدم امکان جابجایی تاسیسات مکانیکی و اتاقچه نمونه گیری ، روندطراحی نیز همانند اجرا ، دارای چالش بود .
در ابتدا ، هندسه فضا تعریف شد و با توجه به کوچک بودن متراژ و نیاز حداکثری ببرای فضای نشیمن مراجعین ، دور تا دور فضا ، نیمکت ها جایگذاری شدند .
میز منشی در مرکز قرار گرفت و برای حداکثر نمودن ارتباط ورودی به آن ، با استفاده از رنگ و کنتراست ، فضاسازی ورودی با میز منشی یکپارچه شد .
از انجا که متراژ و هندسه کار اجازه ایجاد دیوار برای جداسازی فضای نمونه گیری از نشیمن یکپارچه را نمیداد ، این امر با استفاده از دیواره ای با ارتفاع حداقلی انجام گرفت.
در نهایت به آنچه که رسیدیم این بود که بتوانیم فضای ورودی و استقبال ( میز منشی ) را از سایر فضاهای درمانی متمایز ساخته و آن را به عنوان یک آبژه دراوریم
جابجایی پارتیشن هی فضای نمونه گیری خون و میز منشی
و در نهایت منتهی شدن راهرو ورودی به میز منشی
تنظیم سایز میز منشی و برداشتن آن از جلوی پنجره
ادغام راهرو وروی با میز منشی و تشکیل یک فرم واحد
«تعریف راهرو و میز منشی به عنوان یک «ابژه . با استفاده از رنگ
تیره ی متضاد با سایر فضاها
همسان سازی فرم فضای نشیمن با آن آبژه