انسان در میان همهمه و شلوغی شهر نمیتواند مدت زیادی بر روی پیامهای اصیل و نجاتبخش تمرکز کند، اما در یک روز تعطیل در دل طبیعت بهترین زمان ممکن برای اندیشیدن به احوالات درون و امور معنوی زندگی و حیات است. مردم در این شرایط احساس ارتباط بیشتری با خدا میکنند و خود را در مرکز خلقت میبینند. طبیعتی را لمس میکنند که خداوند آفریده است. بنابراین هنگامی که دعا میکنیم میتوانیم به اطرافمان نگاه کنیم و خداوند را همه جا ناظر ببینیم ...
در صدای پای آب، در خِشخِش برگها و در گلوی پرندگانی که آنها نیز حمد خداوند را میگویند. پیامبران همواره برای عبادت خود، خلوت و تنهایی را برمیگزیدند و غار، مکانی ممتاز بود که این کیفیت را به ارمغان میآورد؛ فضای خلوتگزینی عارفانه. چنانکه در داخل فضا نیز از ایدۀ تمثیل «غار» بهره گرفته شده است.
شرکت نوسازی عباس آباد به عنوان بخشی از این سلسله شهری، متولی پرداختن به تامین خدمات رفاهی فرهنگی مطابق با طرح جامع مصوب ؛ در نظر دارد تا در کنار بوستان های مفهومی احداثی اقدام به ساخت نمازخانه هایی منطبق با مفاهیم اختصاصی هر بوستان نماید. این نمازخانه ها خود در کنار تامین فضاهای مفرح و گردشگری، فضاهایی را به جهت تامین نیازهای روحی عبادی بازدیدکنندگان بوجود خواهد آورد
1- رعایت ارائه احجام مورد طراحی منطیق با مفهوم بوستان بنادر.
2- رعایت شئونات معماری درخور یک فضای عبادی.
3- القای حس نزدیکی و دوستی با طبیعت.
4- جذب مخاطب به عنوان یک فضای شهری.
ساختمان ها و محور های مهم و تاثیر گذار:
a ساختمانی با فرم بادبان b پل عابر پیاده ( با دو فرم قرینه )
c محور سایت پلان پروژه d محور قبله e محور اتوبان ها
قرارگیری دو فضای مجزای نمازخانه زنان ومردان بر اساس محور قبله
قوس پنج وهفت : معماری ایرانی اسلامی
تبدیل شدن سطح به حجم و چرخش احجام بر اساس محور ها سایت
هماهنگی با بستر پروژه ( گذر پیاده و اتوبان)
جا به جا شدن المانها و نزدیک شدنشان به یکدیگرو تشکیل فرمی مشابه یک دروازه
قرار گیری فضا ها زیر آب (نماد تطهیر و پاکیزگی)
تطهیر مراجعین نماز گذار با بهرهگیری از سیالیت و لطافت آب
دورکردن گذر ورودی نماز گذاران ازجمعیت و شلوغی پارک و ایجاد سلسله مراتب ادراک
غفلت پاکی بود، که صدایم میزد لب آبی گیوهها را کندم، و نشستم، «پاها در آب».
در عرفان، عالم هستی با نظمی سلسلهمراتبی از وجود یک حقیقت برمیخیزد
تداعی یک قایق و بادبان های آن
مواجهه با فرم نمازخانه همچون کشتی نجات انسان از عالم مادی
تویی راحت و روح و روانم تویی کشتی امن و امانم
تبدیل تدریجی قایق به یک دروازه
نماز ، دروازه بهشت است
رد شدن از زیر دروازه بهشت ، فراموش کردن محیط شلوغ بیرونی
حس کردن عظمت پروردگار
دلکندن از دنیا و زدودن غبار امور دنیوی حین حرکت در میان آبِ آرامشبخش
بیایید از شورهزارِ خوب و بد برویم چون جویبار، آیینة روان باشیم مرا به کودکی شور آبها برسانید..
ورود به نماز خانه ، حس بودن در چاه ظلمانی دنیا و دیدن نور خدا
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی